Hoe kan ik er zijn voor mijn manisch-depressieve dochter?

Sinds een tijdje is steeds duidelijker dat onze 29- jarige dochter manisch depressief is. Ze had een goede baan en heeft vorig jaar veel geld uitgegeven aan een appartement. Nu krijgt ze nog maar 70 % van haar laatst verdiende loon. Ze kan haar hypotheek niet meer betalen. Ik vind het zo triest voor haar, zou haar graag willen helpen, maar heb zelf ook het geld niet.

Ze deelt nu ze depressief is wel meer haar zorgen met me, maar ik kan zo weinig voor haar doen. Kan ik nog iets voor haar doen? Hoe kan ik er toch voor haar zijn?

Er zitten veel kanten aan je vraag. De emotionele kant: hoe machteloos voel je je? Beheerst het je hele leven- slaap je er niet van? Hoe staat je partner (als je die hebt) erin – geeft het wrijving tussen jullie beiden? Onze zoon is ook (al jaren geleden) gediagnostiseerd als manisch-depressief, en intussen beheerst het niet meer mijn hele leven. Maar ik heb veel moeite moeten doen om voldoende afstand voor mezelf te regelen. Daar heb ik ook hulp bij gezocht. En nog lukt dit ook niet altijd.

Laat je dochter toe dat iemand zich met haar financiële zaken bemoeit? De zakelijke kant is voor ouders vaak een valkuil; je kunt de neiging hebben om veel voor haar te gaan oplossen, maar dan neem je de verantwoordelijkheid over. Heeft iemand goed overzicht over haar financiën en van wie zou zij financieel advies aanvaarden?

Het derde aspect achter je vraag is : hoe is je contact met hulpverleners?

Je schrijft: het wordt steeds duidelijker dat onze dochter manisch depressief is. Heeft je dochter vertrouwen in de hulpverlening/ behandelaars? Besteedt de behandelaar aandacht aan de familie? Wat voor ondersteuning zou je van behandelaars willen krijgen? Of wil je het liever zelf doen?

Het belangrijkste in dit hele proces is dat jij in je kracht blijft- niemand (ook je dochter niet) heeft er iets aan als jij instort. Maar hoe regel je dat met jezelf?

‘Er voor je dochter zijn’ zal vooral in de praktische sfeer moeten liggen: haar verhaal aanhoren (niet teveel meelijden), af en toe samen eten,  haar soms helpen met schoonhouden van haar huis. Veel meer dan aanwezig zijn, voor zover jij dat zelf aankunt, kun je je niet doen, maar onderschat niet hoe belangrijk dat is.