Ik begrijp mijn kind niet meer. Wat kan ik doen?

Mijn dochter van 23 heeft veel problemen. Ze heeft haar school niet afgemaakt en kan geen enkel baantje houden. Iedere keer komt ze in conflict met haar omgeving en dan geeft ze er weer de brui aan. Ook op kamers wonen is niet goed uitgepakt omdat ze ruzie kreeg met haar huisgenoten. Op dit moment woont ze noodgedwongen weer bij mij, maar ik ben de wanhoop nabij.

Ik doe alles voor haar, koken, wassen, opruimen… maar er is constant ruzie. Er valt geen normaal gesprek met haar te voeren, ik begrijp haar echt niet meer. Wat moet ik doen?

Laat ik beginnen met zeggen dat voor zulke problemen geen pasklare oplossingen bestaan. Iedere situatie is anders en iedere betrokkene reageert anders. Het is dus een kwestie van kijken wat past, kleine stappen maken en niet teveel ineens verwachten.
Wat in dit geval overduidelijk is, is dat jij als moeder het niet meer trekt. Je dochter had al psychische problemen, maar zij belast jou nu zo zwaar dat jij ook het risico loopt om psychische problemen te ontwikkelen. Het eerste uitgangspunt is dat dat proces moet stoppen.
Ik raad jou aan om je dochter duidelijke grenzen te geven. Als zij bij haar jou wil wonen, zal zij haar aandeel in het huishouden moeten nemen. Haar eigen rommel opruimen is wel het minste, en dat zou dus de eerste stap kunnen zijn. Wees daarbij empathisch en geef aan dat je begrijpt hoe moeilijk dit is voor je dochter. Maar daarnaast moet je vooral helder blijven in wat je vraagt. Geeft je dochter geen gehoor aan je verzoek, dan moet er een consequentie zijn. Bijvoorbeeld: als jij je rommel niet opruimt, was ik niet meer voor jou. Grenzen geven en je eraan houden, dat is de eerste stap.

Verder zou het natuurlijk fijn zijn als je dochter hulp gaat zoeken. Het belangrijkste is om hierover met elkaar in gesprek te komen. De situatie zoals hij is, is voor jou niet acceptabel. Maar ook je dochter zal zich er niet prettig bij voelen. Samen naar de huisarts om de situatie te bespreken zou een optie kunnen zijn.

Empathisch zijn, maar wel duidelijk voor je eigen belangen opkomen. Daar komt het eigenlijk op neer. En dat is nog een hele kunst. Lotgenotencontact kan helpen om dit beter onder de knie te krijgen!